გასულ კვირას, კიდევ ერთი “პანდემიური” მოდის თვე დასრულდა. ამჯერადაც, როგორც წინა სეზონზე, ინდუსტრიის გიგანტი ბრენდები ტრადიციულ მოდის კალენდარს გაემიჯნენ და 2021-22 წლის შემოდგომა-ზამთრის კოლექციების დამოუკიდებლად წარდგენის გადაწყვეტილება მიიღეს.
წამყვანი ამერიკული ბრენდები, რალფ ლორენი, მაიკლ კორსი, ტორი ბიორჩი და ქოუჩი ნიუ-იორკის მოდის კვირეულზე ვერ ვიხილეთ. ლონდონში ბარბერიმ მხოლოდ მამაკაცის კოლექცია წარადგინა. მილანში და პარიზში კი, გუჩი, სან ლორანი, ბოთეგა ვენეტა, ბალენსიაგა, ალექსანდრ მაკქუინი არ გვიხილავს. მიუხედავად იმისა, რომ ყველა აღნიშნული ფრანგული და იტალიური ბრენდი Kering -ს ეკუთვნის, კომპანია არ ადასტურებს იმას, რომ ეს მათი ახალი სტრატეგიაა. ჩნდება კითხვა, თუ რატომ ტოვებენ დიდი ბრენდები მოდის კვირეულებს?
YSL Fall/Winter 2021 by Anthony Vaccarello
მიუხედავად მათი გადაწყვეტილებისა, აღნიშნული კომპანიები მაინც მართავენ ჩვენებებს და წარადგენენ კოლექციებს. მას შემდეგ, რაც სოციალური მედიის გავლენა გაიზარდა და ლაქშერი ბრენდების მომხმარებლები მთელს მსოფლიოში ასე თუ ისე, თანაბრად არიან გადანაწილებული, კომპანიებს მოუწიათ გადაეხედათ თავიანთი მარკეტინგული სტრატეგიებისთვის. ბრენდები, რომლებსაც ამის საშუალება ჰქონდათ, მიხვდნენ, რომ შეეძლოთ შეექმნათ მიკრო მოდის კვირეული იქ, სადაც ეს მათ სტრატეგიულად აწყობდათ. თუმცა 2020 წელს, პანდემიამ ეს პროცესები საგრძნობლად დააჩქარა.
მოდის კვირეულები უდიდესი ღონისძიებებია, სადაც თავს იყრის ინდუსტრიის ყველა “საჭირო” ადამიანი – რედაქტორები, ბაიერები, სელებრითები, ინფლუენსერები და ა.შ. ისინი ქმნიან კულტურულ და ემოციურ ფასეულობებს, რაც მოდას სასურველს ხდის. ეს პრაქტიკულია ნებისმიერი ბრენდისთვის, რადგან საჭირო ხალხი, საჭირო დროსა და ადგილას უკვე შეკრებილია.
Alexander McQueen Spring/Summer 2021 by Sarah Burton
ახლა ყველაფერი სხვაგვარადაა. მოდის კვირეულის გაციფრულებამ ეს შესაძლებლობა მოდას წაართვა და მოდის კვირეულის არსებობა ახლა, შესაძლოა ითქვას, აბსოლუტურად არარელევანტურია. ყოველ შემთხვევაში, დიდი ბრენდებისთვის, რომლების მიმართ ყურადღება პანდემიის მიუხედავად არ წყდება.
წლების განმავლობაში, მოდის კვირეულის კომფორტი აიძულებდა ინდუსტრიას არ მიექცია ყურადღება უამრავი პრობლემისთვის, რომელიც მას მოჰყვებოდა. ტრადიციული კალენდარი მეოცე საუკუნეში შეიქმნა და მას შემდეგ მსოფლიო ყველანაირად შეიცვალა, განვითარდა, თუმცა მოდის კალენდარი კვლავ უცვლელი რჩებოდა.
პირველი პრობლემა, რაც მოდის თვეს აქვს, არის დროის ფაქტორი. ჩვენებებზე წარმოდგენილი სამოსი გაყიდვაში მინიმუმ 6 თვის შემდეგ ეშვება, რაც ქმნის გაუგებრობას. მოდის კვირეულების გამოტოვება აძლევს ბრენდებს საშუალებას შეამცირონ ვადები სამოსის წარდგენასა და გაყიდვაში ჩაშვებას შორის. კიდევ ერთი პრობლემა კოლექციების სეზონურობაა. თანამედროვე სამყაროში მომხმარებლებს სურთ სიახლეები ინსტაგრამის სისწრაფით და ამიტომ ბრენდებმა გადაწყვიტეს გაემიჯნონ არა მხოლოდ მოდის კვირეულებს, არამედ სეზონურობასაც. ისინი გადავიდნენ მუდმივ კომუნიკაციაზე, როგორც ამას აღნიშნავს BOF-ის რედაქტორი ვიკრამ კანსარა. ასეთი მაგალითია გუჩი, რომელიც აღარ წარადგენს კოლექციებს ტრადიციული კალენდრითა თუ სეზონურობით. ამის ნაცვლად მათ ექნებათ 2 დამოუკიდებელი კოლექცია გაზაფხულზე და შემოდგომაზე და ჩვენებები არ დაემთხვევა მოდის კვირეულებს.
საინტერესოა რა მოხდება მაშინ, როდესაც პანდემია დასრულდება. ჯერ ადრეა იმაზე ფიქრი, თუ რა სახე მიეცემა მოდის თვეს მომავალში, ბრენდებს ამ კითხვაზე პასუხი ჯერ-ჯერობით არ აქვთ. ფიზიკური ჩვენებების ძალა ახლა უფრო ნათელია, ვიდრე პანდემიამდელ რეალობაში. ამიტომ ზოგი კომპანია აღიარებს იმას, რომ გეგმავენ დაუბრუნდნენ ჩვენებებს, მაგრამ არა ისე, როგორც ეს ჩვენ წარმოგვიდგენია.
ზოგი ვარაუდობს, რომ შესაძლოა მოდის თვე სრულად გარდაიქმნას პოსტკოვიდურ სამყაროში. მაგალითად, შესაძლოა მოდის თვე არა 4 ქალაქში, არამედ 1 ქალაქში ჩატარდეს ოღონდ არა მხოლოდ ევროპასა და ამერიკაში, არამედ განიხილება ჩინეთიც და იაპონიაც. ასე რომ, შესაძლოა მომავალში მოდური ოლიმპიური თამაშები ვიხილოთ.
